WEEK 11 : Wat gaan we doen?
Vorig jaar waren de verkiezingen en mocht je je stem geven aan de politieke partij van jouw keuze. Een groot goed in onze democratie. Maar je stem laten horen is meer dan een kruisje in het vakje zetten.
Door te delen wat we belangrijk vinden, wat ons roert en waarom we ons inzetten voor duurzaamheid kunnen we onze medemens nieuw perspectief bieden. Zo planten we groene zaadjes, die mogelijk later leiden tot nieuwe gedachten en een frisse duurzame blik.
Wij roepen je op om jouw groene stem heel luid te laten horen! Let’s get loud…
Kleine Stem
Ga in gesprek met je familie, je ouders of je kinderen. Laat ze weten wat een duurzame toekomst voor jou betekent. Luister naar wat de ander beweegt. Sta open voor het gesprek dat volgt. Spannend!
Grotere stem
Open een dialoog met je buren, je vrienden of misschien zelfs de kassière bij de supermarkt. Wees nieuwsgierig in een gesprek met iemand die liefst net iets andere opvattingen heeft over duurzaamheid. Luister en hang niet de groene dominee uit. Zie hieronder de handreikingen vanuit KlimaatGesprekken om een plezierig gesprek te voeren.
Bekijk eens dit korte filmpje dat je handige tips geeft om het gesprek over klimaat te kunnen voeren.
Grootste stem
Als de aarde je echt aan het hart gaat, dan kun je je stem nog veel harder laten horen. Schreeuw het uit! Sluit je aan bij een activistische organisatie zoals Extinction Rebellion.
Alleenheerser - column week 11
Ik ben lid geworden van een politieke partij.
Ja, ik sta er zelf óók van te kijken. Begrijp je goed, ik ben niet tegen de democratie. Het is de beste staatsvorm die ik ken. Ik word soms alleen een beetje moe van het gekrakeel en de ketelmuziek die er bij schijnen te horen.
Het enige dat misschien nóg beter zou zijn dan een democratie, is een goedaardige maar strenge alleenheerser die de zaken zonder al dat gedoe een beetje efficiënt regelt. Maar de enige aan wie ik die klus zou durven toevertrouwen ben ik eigenlijk zelf, dus dat schiet niet op.
Ik word lid van de politieke partij omdat ik lees dat een andere partij, waaraan in een … heb (ik zoek nog naar een fatsoenlijk woord voor ‘pleurishekel’), een recordaantal nieuwe leden heeft geboekt. Dus dan steun ik zelf maar een andere partij waar ik wél achter sta. Zo lang ze maar niet verwachten dat ik kom vergaderen. Dat is niet echt mijn ding.
Die partij waarvan ik lid word is sociaal, rechtvaardig én duurzaam. Met de nadruk op duurzaam, want dat lijkt me de basis. Ik vermoed namelijk dat waarden als ‘sociaal’ en ’rechtvaardig’ snel het raam uit gekieperd worden als we met z’n allen dreigen te verzuipen door een stijgende zeespiegel. Dan is het toch ieder voor zich, ben ik bang. Eerst komt het vreten, dan de moraal.
Maar goed, met de gemeenteraadsverkiezingen in zicht word ik gebeld door een enthousiaste jongeman van De Partij. Die vraagt of ik de dag vóór de verkiezingen in de stad wil komen flyeren. Nou ben ik geen vergadertijger maar óók niet echt een flyeraar. Zeker niet als ik er ook nog een verhaaltje bij moet houden. Ik schrijf beter dan ik praat, zeg maar. ‘Geeft niks’, zegt de partij-jongen. Het gaat om de ‘aanwezigheid’. Mensen moeten zien dat we er stáán.
In een uiterste poging om me er onderuit te draaien, werp ik tegen dat er toch zeker al meer dan genoeg witte ouwe mannen politiek actief zijn. ‘Maakt niet uit’, is het antwoord. Want het gaat dus om ‘aanwezigheid’. De jongeman zegt het niet met zoveel woorden, maar met een etalagepop in een jas van De Partij zouden ze ook al blij zijn.
En ja, dan zijn mijn argumenten op. Dus als jullie een witte ouwe man in een jas van een duurzame politieke partij ietwat verloren in de Utrechtse binnenstad aanwezig zien zijn – dat ben ik.
Strijdend voor een duurzame wereld.
Rob Voorwinden
